Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

www.silantito.wordpress.com

Σύλλογος Αντιμετώπισης Τοξικοεξάρτησης

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

ΗΜΕΡΙΔΑ ΘΗΣΕΑ 8 ΜΑΙΟΥ 2010

Σωματείο
Δήμος Καλλιθέας Για την αντιμετώπιση
των εξαρτήσεων

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ



Το Πρόγραμμα απεξάρτησης «ΘΗΣΕΑΣ», του Δήμου Καλλιθέας, το μοναδικό μέχρι σήμερα που δημιουργήθηκε από δημοτική αρχή, γιορτάζει τα 20 χρόνια λειτουργίας του.

Το Σάββατο 8 Μαΐου 2010 οργανώνει ημερίδα με θέμα:

«Κέντρα Απεξάρτησης - Δίαυλοι επικοινωνίας»

στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, από τις 9:30 π.μ. έως τις 18:30 μ.μ.

Στόχος μας είναι να αναπτύξουμε τον προβληματισμό μας σχετικά με την επικοινωνία των προγραμμάτων απεξάρτησης με την κοινωνία αλλά και μεταξύ μας ως δομές, φιλοσοφίες και πρακτικές.

Στη διοργάνωση συμμετέχει και ο Σ.Α.Τ, ο Σύλλογος Οικογένειας, εφόσον το πρόγραμμά μας θεωρεί τη συμμετοχή της οικογένειας αναπόσπαστο κρίκο της θεραπευτικής διαδικασίας.

Σας καλούμε να συμμετάσχετε καθώς η ενεργός παρουσία σας είναι απαραίτητη για την εμπράγματη υλοποίηση της θεματικής μας.

Είσοδος ελεύθερη.

Στο τέλος της ημερίδας θα χορηγηθεί βεβαίωση παρακολούθησης.



 Το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο βρίσκεται στην οδό Ελ. Βενιζέλου (Θησέως) 70, Καλλιθέα.




________________________________________________________
Αραπάκη 33, Καλλιθέα 17676, e-mail : somthiseas@msn.com
Τηλέφωνο : 210-95.87.117, FAX : 210-95.91.282


Πρόγραμμα Ημερίδας


10:00-11:00 Τουρνουά Μπάσκετ μεταξύ των ομάδων της «Διάβασης», του «18 Άνω» και του «ΘΗΣΕΑ».

11:00-11:30 Διάλειμμα – καφές.

11:30-12:00 Χαιρετισμοί – Ομιλίες.

12:00-14:00 Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με εκπροσώπους των θεραπευτικών Προγραμμάτων «ΚΕ.Θ.Ε.Α.», «18 Άνω» «Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατουμένων Ελαιώνα Θήβας» και «ΘΗΣΕΑ».

14:00-15:00 Διάλειμμα – Γεύμα.

15:00-16:00 Ομάδες εργασίας με τη συμμετοχή μελών από τα Προγράμματα οικογένειας.

16:00-16:30 Διανομή των αποτελεσμάτων των Ομάδων εργασίας.

16:30-17:00 Διάλειμμα – Καφές.

17:00-17:15 Προβολή ντοκιμαντέρ «Γκολ στη φτώχεια».

17:15-18:15 Εισήγηση των μελών της οργάνωσης «Διογένης».

18:15-18:30 Κλείσιμο ημερίδας.

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Ένα αλλιώτικο Σάββατο…

«Απεξάρτηση πίσω απ’ τα κάγκελα»… Αυτός ήταν ο τίτλος της ημερίδας, μέσω της οποίας είχα πρωτοενημερωθεί για το ότι λειτουργεί πρόγραμμα απεξάρτησης εντός των φυλακών. Το πρόγραμμα υπάγεται στο ΚΕΘΕΑ, λειτουργεί στις φυλακές της Θήβας και απευθύνεται σε εξαρτημένους κρατούμενους.
Στις 31 Ιανουαρίου 2010, η ομάδα του Θησέα που αποτελείται από την Αθηνά, το Γιάννη, το Νίκο και τον Αντώνη, πέρασε από τη φάση της Θεραπείας στη φάση της Προεπανένταξης. Το πέρασμα έγινε, όπως συνηθίζεται στο Θησέα, με το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης. Η ομάδα αυτή, με συντονίστριες τη γράφουσα και την Εμμανουέλα Κρασανάκη, παρουσίασε το Μάγο του Οζ.
Εκείνη τη μέρα λοιπόν, λάβαμε από την Κριστίν – η οποία είναι θεραπεύτρια στο πρόγραμμα απεξάρτησης των φυλακών και την οποία ευχαριστούμε θερμά – μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόσκληση: να παρουσιάσουμε τη δουλειά αυτή στα μέλη που παρακολουθούν το πρόγραμμα απεξάρτησης στις φυλακές της Θήβας. Η ομάδα ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό στο κάλεσμα – και αυτό τελικά ίσως είναι και το πιο σημαντικό – και να ‘μαστε!
Σάββατο 13 Μαρτίου, 8.15. Ραντεβού στο σταθμό του ηλεκτρικού Κ. Πατήσια. Οι τέσσερις «πρωταγωνιστές»: Αθηνά, Γιάννης, Νίκος, Αντώνης.
Οι τέσσερις θεραπεύτριες του Θησέα: Τζούλια, Ευγενία, Βίκυ, Εμμανουέλα
Οι δύο θεραπεύτριες του προγράμματος των φυλακών: Κριστίν και Μαρία
Δύο φίλοι και πολύτιμοι βοηθοί στο στήσιμο της παράστασης, η Νικολέτα και ο Στέλιος.
Τα σκηνικά μας αντικείμενα σε σχάρες και πορτ-μπαγκάζ… και τα τρία αυτοκίνητα αναχωρούν!
Η υποδοχή ήταν ζεστή και οι – απαραίτητες – ελεγκτικές διαδικασίες, περιορίστηκαν στο ελάχιστο. Ο χώρος στον οποίο η ομάδα παρουσίασε την παράσταση, ήταν ένας όμορφος, φωτεινός χώρος, επενδυμένος με δημιουργίες των κρατουμένων. Σε γενικές γραμμές, αν εξαιρέσει κανείς το συρματόπλεγμα, νομίζω ότι πήραμε μια πολύ light γεύση του περιβάλλοντος των φυλακών…. Ίσως λειτούργησε «ελαφρυντικά» το γεγονός ότι βρεθήκαμε σε ένα χώρο όπου ήταν έντονο το στοιχείο της συνύπαρξης ενός θεραπευτικού φορέα με ένα σωφρονιστικό.
Την πραγματική διάσταση της όλης εμπειρίας, εγώ προσωπικά την αισθάνθηκα στο τέλος, όταν όλοι μαζί, «οικοδεσπότες» και «φιλοξενούμενοι» κάναμε έναν μεγάλο κύκλο και καταθέσαμε κάποιες σκέψεις και συναισθήματα για όλο αυτό που μοιραστήκαμε.
Εκεί συνειδητοποίησα τη σημασία που έχει για αυτούς τους ανθρώπους ένα ερέθισμα που έρχεται από τον έξω κόσμο. Το να δουν πρόσωπα καινούρια. Το να ακούσουν μια άλλη ιστορία. Το να δεχτούν κάτι, που τους προσφέρεται από άτομα που κάνουν την ίδια προσπάθεια, σε ένα άλλο πλαίσιο. Το να τους γεννηθούν νέες απορίες και σκέψεις. Το να τους απλώσει κάποιος το χέρι…
Εκεί συνειδητοποίησα και τη σημασία που έχει για όλους εμάς μια τέτοια πρωτοβουλία, τόσο για τα μέλη του προγράμματος όσο και για όλους όσοι συνοδεύσαμε την ομάδα. Το να δούμε τα πράγματα από την «άλλη» μεριά του τοίχου – ή μήπως του συρματοπλέγματος; Το να προσφέρουμε και να πάρουμε κάτι σε μια άγνωστη για εμάς συνθήκη. Το να πάρουμε θάρρος από ανθρώπους που αγωνίζονται σκληρά. Το να εκτιμήσουμε τα αυτονόητα.
Εκείνο το αλλιώτικο Σάββατο, σε εκείνο τον αλλιώτικο χώρο, επιβεβαίωσα για μια φορά ακόμα την πολύτιμη γνώση και αίσθηση ότι η ΤΕΧΝΗ είναι ένας χώρος συνάντησης, επαφής, γνήσιας επικοινωνίας, δημιουργίας, έκφρασης, ανθρωπιάς…. Εις το επανιδείν.
Βίκυ Βάββα
Υ.Γ. Στο πρόγραμμα των φυλακών βρίσκονται και τέσσερις γυναίκες. Μετά βίας πήραν άδεια να παρακολουθήσουν την παράσταση, καθώς απαγορεύεται ρητά να συνυπάρξουν με τους άντρες σε οποιαδήποτε διαδικασία. Με το τέλος της παράστασης, η αρχιφύλακας τις πήρε άρον άρον. Δεν ακούσαμε ούτε τη φωνή τους… Θα το θέλαμε…

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΩΣ «ΜΕΤΑΒΑΣΗ» : ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Η τέχνη εισάγει στη θεραπεία της τοξικοεξάρτησης νέους συμβολισμούς και μέσα από βιωματικές διαδικασίες βοηθά τον θεραπευόμενο να δημιουργήσει μια καινούρια σχέση με τον εαυτό του και τον κόσμο. Ειδικότερα η δραματοθεραπεία χρησιμοποιεί το δράμα, τη μεταφορά και το συμβολισμό με στόχο την προσωπική ανάπτυξη, τη θεραπεία και την αλλαγή.
Η θεραπευτική παράσταση είναι η διεργασία την οποία συνθέτουν ο προσδιορισμός των αναγκών, η πρόβα, η παρουσίαση και η απεμπλοκή στο πλαίσιο της δραματοθεραπείας. Η παράσταση μπορεί να βασίζεται σε ορισμένο θεατρικό έργο ή σε υλικό των θεραπευόμενων, που αποκτά τη μορφή ιστορίας και τελικά σεναρίου.
Θα παρουσιάσουμε τη διεργασία θεραπευτικής παράστασης με μια ομάδα με την οποία δουλέψαμε όταν διένυε τον τρίτο της χρόνο στο πρόγραμμα απεξάρτησης «Θησέας» και βρισκόταν στη φάση της επανένταξης. Η ομάδα αποτελούταν από επτά μέλη, 27-30 ετών και η παράσταση σηματοδότησε την αποφοίτησή τους. Τίτλος παράστασης: «Και οι επτά ήταν υπέρογκοι!»
Στην περίπτωση όπου το θεραπευτικό υλικό και οι προσωπικές ιστορίες των μελών αποτελούν τη μαγιά του σεναρίου της θεραπευτικής παράστασης, οι βασικοί στόχοι της διεργασίας είναι:
Επεξεργασία του υλικού: να επιτραπεί στο συμμετέχοντα να βρει έκφραση για το υλικό του και να ανακαλύψει τα μέσα για την επεξεργασία του.
Εμπλοκή του «πάσχοντος» σώματος σε δράσεις όπου το σώμα πρωταγωνιστεί, αλλά με υγιή και ενεργητικό τρόπο, περνά από την παθητικότητα της χρήσης στη δημιουργική δράση
Αφύπνιση της δημιουργικής φαντασίας μέσα από την κατασκευή ενός θεατρικού σεναρίου και μιας παράστασης.
Διαχείριση του άγχους που γεννά η διεργασία, επίλυση προβλημάτων και διαχείριση συγκρούσεων που προκύπτουν στη διαδικασία.
Ενίσχυση των δεσμών και της δυναμικής της ομάδας μέσα από την κοινή προσπάθεια για έναν δημιουργικό στόχο
Κοινοποίηση της νέας ταυτότητας των μελών
με έναν συμβολικό τρόπο, όπου τα άτομα εκτίθενται πια επειδή δημιουργούν και όχι επειδή «παθαίνουν».
ΜΕΘΟΔΟΣ – ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Η διεργασία της θεραπευτικής παράστασης αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε σε 14 συναντήσεις.
Συναντήσεις 1, 2: Χρησιμοποιήσαμε μία τεχνική της δραματοθεραπείας που στηρίζεται στην παροχή ενός ερεθίσματος που θα οδηγήσει στην κατασκευή μιας ιστορίας από τον θεραπευόμενο – μέθοδος κατασκευής ιστοριών. Με αυτό τον τρόπο οι θεραπευόμενοι μπορούν να αποκαλύψουν μια πληροφορία της προσωπικής τους ιστορίας, να κάνουν συσχετίσεις του ερεθίσματος με τη δική τους ζωή και να αναγνωρίσουν εκεί σχέσεις πραγματικές ή φανταστικές που τους αφορούν στην παρούσα φάση.
Ως ερεθίσματα, χρησιμοποιήσαμε επτά προτάσεις, δανεισμένες από εφημερίδες και περιοδικά free press. Τόσο η επιλογή των προτάσεων όσο και η διανομή τους στα μέλη της ομάδας έγινε τυχαία. Αυτό έγινε ώστε να δημιουργηθεί, με τη μικρότερη δυνατή κατεύθυνση, ο χώρος για αυθόρμητη έκφραση των θεμάτων που απασχολούσαν τα μέλη εκείνη τη στιγμή. Οι προτάσεις ήταν:
«Ξεκίνησα αυτό το ταξίδι με μελαγχολική διάθεση, αλλά..»
«Με λίγα λόγια, αυτό που μου έλειπε…»
«Είμαι παιδί της πόλης, βγήκα κατευθείαν στους δρόμους χωρίς να φοβάμαι τίποτα»
«Νόμιζα ότι εκείνο το βράδυ δε θα τελειώσει ποτέ»
«Στο τέλος του δρόμου, στρίψε αριστερά»
«Τελικά, όλα έγιναν όπως τα είχα προβλέψει»
«Θα με παντρευτείς;»

Η οδηγία ήταν να γράψει ο καθένας μια ιστορία με αφορμή την πρόταση που επέλεξε, περιλαμβάνοντάς την στην αρχή, τη μέση ή το τέλος της ιστορίας του.
Συναντήσεις 3, 4: Διαβάστηκαν οι ιστορίες και συζητήσαμε το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός σπονδυλωτού σεναρίου βασισμένου σε αυτές. Οι περισσότερες, περιείχαν διαλόγους και σκηνές που αφορούν καθημερινούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ζητήματα και καταστάσεις, οικείες σε όλους. Το χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι τους επιχειρούν μια μετάβαση, μια αλλαγή, μια μετακίνηση. Αυτό, είναι και το θέμα της ομάδας, η φάση στην οποία βρίσκεται, η συναισθηματική και πρακτική ολοκλήρωση μιας μεταβατικής διαδικασίας. Αποφασίσαμε έτσι, να χρησιμοποιήσουμε ως θεματικό και χρονικό άξονα του έργου μία μετακόμιση, σκηνή που αναφερόταν σε μία από τις ιστορίες.
5η συνάντηση: Τελική διαμόρφωση του σεναρίου. Ένας κοινός προβληματισμός που μοιράστηκαν τα μέλη μέσα από τις ιστορίες τους, ήταν τα εργασιακά ζητήματα, η εξεύρεση εργασίας, οι σχέσεις με τους εργοδότες. Τους προτείναμε να γράψουν από μία μικρή σκηνή που εκτυλίσσεται σε εργασιακό χώρο. Καταλήξαμε με βάση τις ιστορίες σε μία σπονδυλωτή σεναριακή δομή με επτά σκηνές, όπου τα μέλη υποδύονται ανθρώπους της καθημερινότητας, ίσως και τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Η μετακόμιση
Το πρώτο βράδυ στο σπίτι – το όνειρο
Το πρώτο πρωινό στο σπίτι – καθημερινές ιστορίες στην πόλη
Κυνήγι εργασίας
Η πρόταση γάμου
Η περιπλάνηση – σταθμοί στο ταξίδι της ψυχοπνευματικής αναζήτησης
Η εγκατάσταση

6η – 12η συνάντηση: Αυτοσχεδιασμοί και πρόβες πάνω στο σενάριο. Τα μέλη συμμετέχουν ενεργά στη διανομή των ρόλων, στις βελτιώσεις του σεναρίου, στον σχεδιασμό του σκηνικού, στην ενδυματολογική προσέγγιση και στη μουσική επιμέλεια.
13η & 14η συνάντηση: Στήσιμο της παράστασης στο θέατρο, τεχνικές πρόβες, τελευταίες διορθώσεις.
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.
Μετά την παράσταση χορηγήσαμε στα μέλη ένα ερωτηματολόγιο με το οποίο διερευνήσαμε το βίωμά τους ως προς τη διεργασία της θεραπευτικής παράστασης. Τα μέλη:
Χαρακτήρισαν ως πιο ενδιαφέρουσα τη φάση του στησίματος της παράστασης, λόγω της δημιουργικότητας, του χιούμορ και της συνεργασίας που αναπτύχθηκαν στη διάρκειά της.
Βίωσαν πολύ θετικά τη συγγραφή του σεναρίου γιατί ένιωσαν ότι έχουν επιλογή στο περιεχόμενο του έργου και διότι το αποτέλεσμα ήταν απροσδόκητα ενδιαφέρον
Ένιωσαν πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση για το ότι κατάφεραν να αναλάβουν κάτι και να το ολοκληρώσουν. Το ενδιαφέρον τους για το θέατρο ενισχύθηκε.
Ενδυναμώθηκαν από το γεγονός ότι μέσα από την παράσταση μίλησαν για το παρελθόν με συμβολικό τρόπο και εξοικειώθηκαν με το μέλλον με σοβαρότητα μα και σάτιρα. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Χ.: «μπαίνω σε μια καινούρια φάση, πιο ήρεμη, πιο αληθινή, με περισσότερη ευθύνη βέβαια. Η ζωή μου από εδώ και πέρα θέλω να είναι χαλαρή και ήρεμη, αλλά και χαρούμενη, όπως και παιχνιδιάρικη, αλλά βέβαια και ζωντανή όπως και γεμάτη, σαφώς βέβαια με εκπλήξεις, ποτέ με ρουτίνα και σε καμιά περίπτωση με μιζέρια. ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ!»

Η μετάβαση της ομάδας από το πρόγραμμα στην κοινωνία εκφράστηκε σεναριακά με τον εύστοχο συμβολισμό του χρονικού μιας μετακόμισης. Ο χρονικός άξονας παρελθόν - παρόν – μέλλον, στο συγκεκριμένο εγχείρημα, αφορά τόσο τη θεατρική περιπέτεια των ρόλων όσο και την προσωπική περιπέτεια των θεραπευόμενων. Τα θεατρικά πρόσωπα, βιώνουν μια περιπέτεια κατά τη διάρκεια μιας μετακόμισης: από το σπίτι του παρελθόντος και μέσα από τις αναζητήσεις του παρόντος, οδηγούνται στη μελλοντική τους εγκατάσταση σε μια νέα εστία.
Τα μέλη της ομάδας έχουν ένα παρελθόν που κυριαρχείται από την εξάρτηση και, τα τελευταία τρία χρόνια από την προσπάθεια απεξάρτησης και θεραπείας. Το μέλλον τους χαρακτηρίζεται από μια καινούρια αρχή σε ένα νέο πλαίσιο, το κοινωνικό πλαίσιο που έχουμε όλοι ως σημείο αναφοράς∙ το παρόν, είναι η ομάδα, η παράσταση, η μετάβαση από το ένα σημείο στο άλλο μέσω μιας συμβολικής, δημιουργικής δράσης.
Οι νέοι ρόλοι ζωής των μελών – εργαζόμενος, σύντροφος, φροντιστής ενός σπιτιού, κ.ά. – έγιναν αντικείμενο επεξεργασίας μέσα από την υπόδυση θεατρικών ρόλων. Πολλές σκηνές αποτέλεσαν πρόβα ζωής για τα μέλη σε καταστάσεις ελάχιστα οικείες, όπως η σκηνή όπου ένα μέλος περνάει από συνέντευξη για πρόσληψη. Δόθηκε έτσι η ευκαιρία να αναδυθούν φόβοι, αγωνίες, όνειρα, φαντασιώσεις και ερωτήματα για τη νέα ζωή: Θα γίνω αποδεκτός; Θα τα καταφέρω στην προσωπική μου ζωή; Να λέω ότι είμαι πρώην χρήστης; Τι άλλο είμαι, τι άλλο κομίζω σε μία σχέση εκτός από την εμπειρία της χρήσης και της απεξάρτησης;
Στη θεραπευτική παράσταση, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των προσωπικών ιστοριών μπλέκονται με τις θεατρικές ιστορίες με έναν μαγικό τρόπο. Θεωρούμε ότι η διεργασία αυτή είναι μια πολυεπίπεδη δραστηριότητα που παρέχει πολλά ερεθίσματα και ευκαιρίες στα μέλη ενός προγράμματος απεξάρτησης να αναπτύξουν νέες δυνατότητες, να δοκιμάσουν νέες ευθύνες και τρόπους συνεργασίας, να εκθέσουν τον εαυτό τους με έναν επανορθωτικό δημιουργικό τρόπο και μέσα από το μεταβατικό θεατρικό χώρο, να διεκδικήσουν τον προσωπικό και κοινωνικό τους χώρο ως ισότιμα μέλη του ευρύτερου κοινωνικού γίγνεσθαι.
Βάββα Β., Φουτρή Αφ.
Δραματοθεραπεύτριες
Αναρτημένη εργασία στο 2ο Μονοθεματικό Συνέδριο Ψυχιατρικής: Εξαρτήσεις και συννοσηρότητα (Μάρτιος 2010)

Η ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ;
Δραματοθεραπεία είναι η χρήση διαδικασιών και εργαλείων που συνιστούν το δράμα, όπως η μεταφορά, ο συμβολισμός, η αφήγηση ιστοριών, το role-play, και οι αυτοσχεδιασμοί, με θεραπευτικό στόχο. Ο στόχος αυτός, μπορεί να είναι ανάλογα με το αίτημα των μελών και τη δυναμική της ομάδας, η προσωπική ανάπτυξη, η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης, η διερεύνηση και υιοθέτηση πιο λειτουργικών συμπεριφορών, η ανάπτυξη κοινωνικών και διαπροσωπικών δεξιοτήτων, η συναισθηματική έκφραση, η αποδοχή του εαυτού, η βελτίωση των σχέσεων, η ενδυνάμωση της αποφασιστικότητας και της ικανότητας λήψης αποφάσεων. Όλα τα παραπάνω, δοκιμάζονται στο ασφαλές και ευέλικτο πλαίσιο της ομάδας.
Ο δραματοθεραπευτής, μέσα από τη βιωματική προσέγγιση, συνοδεύει το μέλος της ομάδας στη διερεύνηση του τραύματος, της συναισθηματικής δυσφορίας, της νόσου, των σχέσεων, των προβλημάτων.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΝΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ;
Η δραματοθεραπεία αποτελεί μια αποτελεσματική θεραπευτική μέθοδο για πληθυσμό τοξικοεξαρτημένων, γιατί:
• Η χρήση ουσιών έχει (και) μεταφορική σημασία
• Η χρήση ουσιών διέπεται από πολλά πολιτισμικά, εθνολογικά και μυθολογικά στοιχεία
• Η χρήση ουσιών είναι μια ψυχοσωματική αντίδραση στον ψυχικό πόνο και το τραύμα και η δραματοθεραπεία μια μέθοδος που εμπλέκει στη θεραπευτική διαδικασία εξίσου το σώμα και την ψυχή
• Η δραματοθεραπεία είναι ένα καλό μέσο διασύνδεσης του σώματος και της συναισθηματικής κατάστασης. Συχνά το εξαρτημένο άτομο έχει κατακτήσει τη συναισθηματική ανάπτυξη και ωρίμανση που αναλογεί στην ηλικία έναρξης της χρήσης ουσιών. Μέσα από τη δραματοθεραπευτική προσέγγιση, με την αφήγηση, την ενσωμάτωση, την προβολή και την ανάληψη ρόλων, ο θεραπευτής και η ομάδα συναντούν το (κάθε) μέλος εκεί που βρίσκεται και το βοηθούν να εξελίξει τη συναισθηματική του ωρίμανση.
• Η δραματοθεραπεία είναι μια μέθοδος που αξιοποιεί το φαινόμενο του acting out ως μέσο εκδραμάτισης αρνητικών συμπεριφορών, όπως για παράδειγμα η αναζήτηση ναρκωτικών ουσιών. Η ομάδα θα εμπεριέξει την εκδραμάτιση, ώστε το μέλος να αποφορτιστεί, χωρίς να διακινδυνεύσει.
• Η δραματοθεραπεία εμπεριέχει το παιχνίδι και τη δημιουργικότητα, ενίοτε δε και τη χαρά, προσφέροντας ένα πρόσφορο έδαφος για την έκφραση των μελών, τα οποία συχνά είναι άτομα με μεγάλη ευαισθησία, δημιουργικότητα και φαντασία. Γίνεται έτσι, βίωμα, το ότι αυτές οι θετικές εκφράσεις της ζωής, υπάρχουν και χωρίς τη χρήση ουσιών.
• Όσον αφορά το πέρασμα του εξαρτημένου από τις θεραπευτικές φάσεις, η δραματοθεραπεία μέσω τελετουργικών στοιχείων (επανάληψη, διαβατήριες εκδηλώσεις) παρέχει το κατάλληλο πλαίσιο για τη διαδοχή των φάσεων αυτών. Επιπλέον, προτείνει τρόπους υποκατάστασης παθολογικών ατομικών τελετουργιών (χρήση) με υγιείς, δημιουργικές και συλλογικές τελετουργικές δραστηριότητες. Σύμφωνα με την Jennings, δεν υπάρχει κοινωνία που να μη χρησιμοποιεί την τελετουργία για κάποια γεγονότα που αφορούν την αλλαγή…όταν προσδίδουμε τελετουργική μορφή σε ένα γεγονός, κάνουμε μια συμβολική δήλωση με δραματική μορφή σε μια κοινή γλώσσα κατανοητή από τους συμμετέχοντες…Οι τελετουργίες έχουν σχέση με τη μετάβαση από τη μια κοινωνική κατάσταση στην άλλη, επομένως μας καθοδηγούν στη δική μας πορεία των αλλαγών με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.
• Η ομάδα δραματοθεραπείας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόβα ζωής για τα μέλη, πριν αυτά επανενταχτούν και αφομοιωθούν στην κοινωνία. Έχουν έτσι την ευκαιρία να δοκιμάσουν και να αποδεχτούν τους νέους τους ρόλους, να συσχετιστούν με το περιβάλλον τους και να μεταφέρουν τα νέα αυτά στοιχεία στην κοινωνική τους ζωή εκτός θεραπευτικής ομάδας. Ο ρόλος που δοκιμάζεται από την πρώτη στιγμή ένταξης στην ομάδα είναι ο «καθαρός εαυτός».
• Η δραματοθεραπεία διδάσκει τους συμμετέχοντες να μη μιλούν απλά για τη ζωή τους αλλά να δράσουν και να την αναμορφώσουν, πρώτα σε πλαίσιο ομάδας και στη συνέχεια στην πραγματική ζωή….
Βίκυ Βάββα
Δραματοθεραπεύτρια

Ο «Θησέας» βγαίνει στο δρόμο και αναζητά ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ… Μετά την επανένταξη ΤΙ;

*ΤΙΤΛΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ*

Η ταυτότητα του πρώην χρήστη στο επίκεντρο κοινωνικών αντιθέσεων και ομοιοτήτων.



Γεγονός αποτελεί η κλιμάκωση των κοινωνικών αναταραχών κατά την τελευταία δεκαετία παγκοσμίως. Στην Ελλάδα του 2010, η μαζική είσοδος μεταναστών από τα σύνορα αλλά και ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός χρηστών ναρκωτικών ουσιών αποτελούν μόνο ένα μέρος ενός γενικότερου κοινωνικού προβληματισμού που φέρνει σε πρώτο πλάνο την έννοια της σύγκρουσης. Σύγκρουση ανάμεσα σε ποιους;

… Ανάμεσα σε κυρίαρχες ομάδες και σε ομάδες που στερούνται εξουσίας; Ανάμεσα σε πλειονότητες και μειονότητες; Ανάμεσα σ’ εκείνους που αποτελούν το σύνολο των «φυσιολογικών» ανθρώπων, των αρμονικά ενσωματωμένων στο σύστημα και σ’ εκείνους που παρεκκλίνουν με την υιοθέτηση κοινωνικά μη επιθυμητών και επικίνδυνων συμπεριφορών;

Ας υποθέσουμε ότι ΕΣΥ ανήκεις στην κατηγορία των «φυσιολογικών» και έρχεσαι σε επαφή με έναν πρώην χρήστη ή έναν οικονομικό μετανάστη (από Κίνα, Πακιστάν, Αφρική κτλ.) σε ποιο βαθμό από το 1 (Ναι) έως το 7 (Όχι) θα μπορούσες να:

• Να τον/την παντρευτείς

• Να κάνεις δεσμό

• Να δημιουργήσεις στενή φιλία

• Να κάνεις παρέα, να συναναστραφείς

• Να προσλάβεις για δουλεία

• Να συνεργαστείς στη δουλειά σου

• Να μείνεις στην ίδια πολυκατοικία

• Να τον/την δεχτείς ως γείτονες στην περιοχή που μένεις

• Να τον/την δεχτείς ως ισότιμους πολίτες

• Να τον/την δεχτείς ως εργαζομένους

• Να δεχτείς την ύπαρξη ενός θεραπευτικού κέντρου απεξάρτησης ή υποστήριξης μεταναστών στη γειτονιά σου


Η ανάγκη μας να καταγράψουμε τη στάση – απόσταση του κόσμου απέναντι σε ομάδες κοινωνικά περιθωριοποιημένες στοχεύει στο να προβληματίσουμε και να προβληματιστούμε σχετικά με τους ρόλους αλλά και τη στάση ζωής που θα υιοθετήσουμε με την είσοδο μας στην επανένταξη και άρα στην κοινωνία.

Βγήκαμε λοιπόν στο δρόμο με το Νίκο, τον Αντώνη, το Γιάννη και την Αθηνά, με όραμα να γίνουμε μικροί ερευνητές και να ερεθίσουμε έστω για λίγο την αντίληψη του κόσμου σε σχέση με θέματα που αφορούν την δική μας κοινωνική ομάδα σε αντιδιαστολή με την ομάδα των μεταναστών, οι οποίοι αποτελούν εξίσου αποδέκτες κοινωνικού στιγματισμού. Σημειώνουμε εδώ ότι ο όρος στίγμα αντιστοιχεί στην έννοια της ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ της ταυτότητας μιας ομάδας βάσει συγκεκριμένων χαρακτηρολογικών στοιχείων.

Μοιράσαμε τo παραπάνω ερωτηματολόγιο σε 119 άτομα (48 άνδρες & 71 γυναίκες) που συναντήσαμε στην περιοχή του δήμου Καλλιθέας και Ν. Σμύρνης και η ανάλυση των αποτελεσμάτων αποκαλύπτει πως το 94% του δείγματος ΔΕΝ γνωρίζει την ύπαρξη του σωματείου αντιμετώπισης της εξάρτησης ΘΗΣΕΑΣ. Αναφορικά με ζητήματα αποδοχής στον κοινωνικό και ιδιωτικό τομέα, οι ιδεολογικές κατευθύνσεις του κόσμου συνοψίζονται ενδεικτικά μέσα από τους παρακάτω πίνακες και γραφήματα:
Παρατηρούμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των απαντήσεων τοποθετείται θετικά απέναντι σε πρώην χρήστες ναρκωτικών ουσιών όσον αφορά την ευρύτερη κοινωνική σφαίρα, η οποία αντιστοιχεί σε θέματα συνεργασίας και αποδοχής στον επαγγελματικό τομέα αλλά και σε θέματα ισότητας. Η αρνητική στάση που καταγράφεται στην μωβ απόχρωση του πίνακα, παρ’ ότι αποτελεί ένα μικρό σχετικά ποσοστό εκπροσωπεί ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικιακής κατηγορίας (35 και άνω). Γεγονός που γίνεται εμφανές και από τον παρακάτω πίνακα:
 
1 = Ναι 7 = Όχι → όσο μεγαλύτερος ο μέσος όρος, τόσο περισσότερο αρνητική είναι η στάση όσον αγορά την ευρύτερη κοινωνική σφαίρα.


• < 4 = Αρνητική στάση

• 4 = Ουδέτερη στάση

• > 4 = Θετική στάση

• Όπου Ν αντιστοιχεί ο αριθμός των ατόμων που απάντησαν (Δείγμα).
 

Συνεπώς, άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας τείνουν προς μία περισσότερο ουδέτερη και κάποιες φορές αρνητική στάση απέναντι σε πρώην χρήστες ενώ μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες υιοθετούν μια ξεκάθαρα θετική στάση. Θετική καταγράφεται και η τοποθέτηση του κόσμου απέναντι σε θέματα κοινωνικής ένταξης των μεταναστών.

Aυτό όμως που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι τα αποτελέσματα αντιστρέφονται όταν από την κοινωνική σφαίρα περνάμε στην προσωπική. Σύμφωνα με το παρακάτω γράφημα το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου διστάζει να τοποθετηθεί θετικά σε ένα υποθετικό σενάριο δεσμού ή γάμου με πρώην χρήστη ουσιών.


Οι απαντήσεις επηρεάζονται και πάλι από την ηλικία καθώς άτομα ηλικίας 18-24 είναι περισσότερο θετικοί απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ενώ όσο η ηλικία αυξάνει τόσο πιο αρνητικές γίνονται οι απαντήσεις του κόσμου σχετικά με το αν θα μπορούσε να κάνει γάμο ή δεσμό με πρώην χρήστη.

1 = Ναι 7 = Όχι → όσο μεγαλύτερος ο μέσος όρος, τόσο περισσότερο αρνητική είναι η στάση όσον αγορά την ευρύτερη κοινωνική σφαίρα.


  • < 4 = Αρνητική στάση

• 4 = Ουδέτερη στάση

•  > 4 = Θετική στάση

• Όπου Ν αντιστοιχεί ο αριθμός των ατόμων που απάντησαν (Δείγμα).


Ο παραπάνω πίνακας επίσης αποκαλύπτει πως όσον αφορά στους μετανάστες η στάση του κόσμου σε σχέση με την ενδεχόμενη ανάπτυξη σχέσης σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο είναι αρνητική είτε ανήκει στην ηλικιακή κατηγορία των 20 είτε σ’ εκείνη των 40.


Συζήτηση

Τα παραπάνω αποτελέσματα πυροδότησαν έντονες αντιδράσεις στην ομάδα μας. Η θετική στάση του κόσμου σε θέματα επαγγελματικής και κοινωνικής αποδοχής ήταν ένα αναμενόμενο γεγονός, το οποίο απλώς επιβεβαιώθηκε. Εδώ, ας μην αγνοήσουμε το ενδεχόμενο κάποιες απαντήσεις να εκφράζουν περισσότερο την κοινωνικά επιθυμητή συμπεριφορά και λιγότερο αυτή που συναντάμε στην καθημερινή πρακτική. Παράλληλα, η επιφύλαξη του κόσμου σε μια μελλοντική προοπτική ανάπτυξης προσωπικής επαφής που θα μπορούσε να οδηγήσει σε γάμο με πρώην χρήστη, αποτελεί μια άκρως κατανοητή και αναμενόμενη συμπεριφορά, αν αναλογιστούμε το μύθο αλλά και την σκληρή πραγματικότητα της εξάρτησης. Εκείνο που ίσως εξόργισε στην πρώτη ανάγνωση των απαντήσεων ίσως ήταν η συνειδητοποίηση ότι η αντιλήψεις ενός σημαντικού ποσοστού ανθρώπων είναι ίδια απέναντι σε πρώην χρήστες και μετανάστες.

Σ’ αυτό το σημείο έχει σημασία να αναρωτηθούμε πως εμείς οι ίδιοι που οργανώνουμε την έρευνα αντιμετωπίζουμε τους μετανάστες γύρω μας. Ο Νίκος, ο Αντώνης, ο Γιάννης, και η Αθηνά στοχάζονται και επιχειρηματολογούν για το αν οι μετανάστες είναι ισότιμοι ή υποτελείς μας, εγκληματίες ή απελπισμένοι, επικίνδυνοι ή φοβισμένοι, αυθάδεις ή καταπιεσμένοι, θύτες ή (απλώς) θύματα … ;

Αρκεί να αναλογιστούμε πως ο καθένας από μας συνηθίζει να κρατά αποστάσεις από οποιαδήποτε ομάδα παρουσιάζει διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτή στην οποία ο ίδιος ανήκει (π. χ διαφορετική φυλή, κουλτούρα, φιλοσοφία ζωής). Το παράξενο, ή αλλιώς ξένο, πάντοτε σε πρώτη φάση τρομάζει, με εξαίρεση βέβαια όλους εκείνους που είναι προικισμένοι με περίσσεια περιέργεια που μπορούν να περάσουν στην επόμενη φάση και να παίξουν με «ομοιότητες και διαφορές». Γιατί οι καθημερινές ιστορίες αποδεικνύουν πως όπως ακριβώς το οικείο γίνεται εύκολα μη οικείο, αντιστρόφως και το μη οικείο μπορεί ευκόλως να γίνει οικείο!

Έτσι και οι μικροί ερευνητές μας ανακάλυψαν μέσα από αυτό το ταξίδι πως όσο μακριά κι αν έμοιαζαν όλοι εκείνοι που κυκλοφορούν ανάμεσα μας με διαφορετικό χρώμα, με ακατανόητη γλώσσα, με αλλόκοτη θρησκεία ή με μαντίλα στο κεφάλι, εν τέλει μοιράζονται το ίδιο στρατόπεδο. Χρησιμοποιώ σκοπίμως τη λέξη στρατόπεδο, η οποία παραπέμπει σε μάχη γιατί όντως περί μάχης πρόκειται. Οι κοινωνικές συγκρούσεις ακολουθούν συχνά πολεμικές τεχνικές ιδίως αν φέρουμε στο νου μας εικόνες συμπλοκής μεταξύ αστυνομικών – ναρκομανών, «χρυσαυγιτών» (μέλη της Χρυσής αυγής) - μεταναστών αλλά και πιο έμμεσες μορφές αντιπαράθεσης μέσω προσφωνήσεων όπως «πρεζόνι», «Αλβανέ» κτλ.

Βγαίνοντας, στις 31 Ιανουαρίου από την κοινότητα του «Θησέα» στην κοινωνική πραγματικότητα αναρωτιόμαστε αν τα 119 άτομα που συναντήσαμε μέσα από αυτή την έρευνα αντιπροσωπεύουν το ευρύτερο κλίμα που επικρατεί απέναντι στην ταυτότητα ενός πρώην χρήστη και αν θα υπάρχουν αποκλίσεις προς τα πάνω (θετική κατεύθυνση) ή προς τα κάτω (αρνητική κατεύθυνση). Αναρωτιόμαστε και για την δική μας στάση όταν βρισκόμαστε σε αλληλεπίδραση με άλλες κοινωνικές κατηγορίες, πως θα διαχειριστούμε καταστάσεις όπου θα βρισκόμαστε σε θέση ισχύος (π. χ ως έλληνες απέναντι σε μετανάστες) ή σε δυσμενή θέση (π. χ ως πρώην χρήστες απέναντι σε άτομα που στερούνται τέτοιων εμπειριών).

Μέσα από αυτή την έρευνα και την εξωτερίκευση των βαθύτερων σκέψεων μας επιδιώκουμε να μεταδώσουμε και σε σένα ένα μέρος αυτού του προβληματισμού ώστε να αναλογιστείς τις περιπτώσεις όπου διατηρείς αποστάσεις ασφαλείας από κάποιους ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων… κάποιες είναι σίγουρα δικαιολογημένες, είναι όμως όλες;

Κλείνουμε με τη δήλωση ότι η ταυτότητα και ο χαρακτήρας του καθένα από μας προσδιορίζεται από ένα σύνολο χαρακτηριστικών, άλλοτε αλληλοσυμπληρούμενων και άλλοτε αλληλοσυγκρουόμενων. Εσύ μπορεί να είσαι ο Γιώργος (…), να είσαι έλληνας, να είσαι καλλιτέχνης, να είσαι αθλητής, να είσαι φοιτητής ή εργαζόμενος, να είσαι δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, να είσαι ένας υπέροχος ή ένας άτσαλος χορευτής, να είσαι ένας ευαίσθητος ή αναίσθητος άνθρωπος, να είσαι καλός φίλος ή κακός σύντροφος … Συνεπώς το μόνο σίγουρο είναι ότι κι εγώ δεν είμαι μόνο πρώην χρήστης!

Εμμανουελα Κρασανάκ
Ψυχολόγος
Ομάδα έρευνας : Γιάννης, Αθηνά, Αντώνης, Νίκος

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

«Το δρώμενο είναι μια παρουσίαση δέκα λεπτών περίπου που κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν, δείχνοντας παράλληλα τι συμβαίνει σήμερα. Για να βγει ένα θετικό αποτέλεσμα, πρέπει το δρώμενο να είναι μοναδικό, έτσι ώστε αυτοί που το παρακολουθούν να καταλάβουν, να νιώσουν και να αισθανθούν. Θέλω να πιστεύω ότι, με το δρώμενο που παρουσιάσαμε, το καταφέραμε. Τα συναισθήματα που επικρατούσαν αρχικά ήταν το άγχος, αλλά στο τέλος, τα χαρούμενα βλέμματα που μας παρακολουθούσαν και το χειροκρότημα που ακολούθησε ήταν για μένα, τουλάχιστον, κάτι μοναδικό.»
Παύλος
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
«Με λένε Βασίλη, είμαι 32 χρονών και έχω περάσει τη μισή μου ζωή με ουσίες, ώσπου ήρθε ο καιρός που πείσμωσα και αποφάσισα να σταματήσω να παίζω με το θάνατο. Έχω ξανακάνει προσπάθειες να απεξαρτηθώ, αλλά δυστυχώς κυριαρχούσε ο αδύναμος χαρακτήρας μου. Πέρασα ένα σχετικά δύσκολο καλοκαίρι, που κυριαρχούσε η μοναξιά και η απελπισία. Με τη βοήθεια των γονιών μου και του θεραπευτικού προγράμματος του Θησέα, αλλά πάνω απ’ όλα χάρη στο πείσμα μου, τα κατάφερα. Όλο αυτό τον καιρό περίμενα να μπω στη Θεραπεία.
Ύστερα από έξι μήνες, όταν ήρθε η στιγμή να περάσω στη Θεραπεία, έπρεπε η ομάδα μου κι εγώ να συμμετέχουμε σ’ ένα δρώμενο. Όταν, επιτέλους, ήρθε αυτή η στιγμή είχα πολύ τρακ και αμηχανία. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και έγινε η εισαγωγή μας στη Θεραπεία. Προχωράμε πλέον όλοι μαζί προς ένα πιο καθαρό μέλλον.»
Βασίλης
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
«Για μένα, το πέρασμα στη Θεραπεία ήταν μια προσωπική δικαίωση, μια προσπάθεια πολλών μηνών η όποια με έβγαλε νικητή. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα δύναμη μέσα μου και, σήμερα, κοιτώ μπροστά με περισσότερη αισιοδοξία, χωρίς το φόβο και τις αδυναμίες του παρελθόντος. Βεβαία, το ταξίδι δεν τελειώνει εδώ, απλά ξεκινά. Αλλά αυτή τη φορά είμαι διατεθειμένος να το ζήσω όπως θέλω εγώ πραγματικά.»
Αντώνης Λ.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

«Οι δυσκολίες, πολλές… Κι αυτό γιατί σώμα και μυαλό, σκουριασμένα και ανήμπορα δεν μπορούσαν να κουνηθούν. Να ξεκινάς δουλειές και μετά να τις παρατάς, να γίνεται η ζωή σου ένα on-off, να λειτουργείς συνεχώς έτσι ακριβώς όπως λειτουργούσες με τη χρήση της ουσίας. Επειδή δεν μπορώ να αναβάλλω άλλο το χρόνο για να ζήσω, ήρθα στο Πρόγραμμα, και αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να αλλάξω την τροχιά την άσχημη που έχω συνηθίσει. Τα πράγματα, βέβαια, δεν είναι διόλου εύκολα. Αποφάσισα, όμως, να κάνω την υπέρβαση και να σταματήσω τη χρήση και τη ζωή του χρήστη, με στόχο να προσπαθήσω να ζήσω καλύτερα.
Ύστερα από 3 μήνες στο πρόγραμμα, μου ζητήθηκε να συμμετάσχω σ’ ένα δρώμενο μαζί με την ομάδα μου. Τόσο κατά την προετοιμασία όσο και κατά την εκτέλεση του δρώμενου, οι δυσκολίες που αντιμετώπισα ήταν πολλές, αλλά τελικά ξεπεράστηκαν. Έτσι, πιστεύω ότι και την περίοδο της Θεραπείας θα ξεπεράσω με τη βοήθεια της Ομάδας μου και των θεραπευτών όποια δυσκολία κι αν συναντήσω.»
Γιάννης Δ.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
«Είμαι η Σοφία και τον πρώτο καιρό ένιωθα πολύ απογοητευμένη από τον εαυτό μου και από τους ανθρώπους γύρω μου, ώσπου πήρα την απόφαση να πάω στο Πρόγραμμα “Θησέας”. Ήθελα να πάω κι εγώ για να μάθω πώς γίνεται να ζω ελεύθερη από τις εξαρτήσεις μου, διότι όσες φορές προσπάθησα να τις κόψω, δεν τα κατάφερα. Από την πρώτη ημέρα, χάρη στο θεραπευτικό προσωπικό άρχισα πάλι να ελπίζω. Μόλις, όμως, μου είπαν ότι θα μπω στην Ομάδα Θεραπείας, ένιωσα άγχος πολύ. Δεν ήξερα πώς θα καταφέρω να μπω σε μια ομάδα και να μοιράζομαι τα προβλήματά μου και τις δυσκολίες μου. Έκανα όμως το βήμα και μπόρεσα να περάσω στην Ομάδα Θεραπείας. Με το πέρασμά μου, ένιωσα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που κατάφερα να κάνω κάτι για μένα. Τώρα μπορώ να αξιοποιώ τις σκέψεις μου και να τις μοιράζομαι. Σ’ αυτό με βοήθησε πολύ η ομάδα μου που μου έδειξε εμπιστοσύνη, ανοίγοντάς μου την αγκαλιά της. Πλέον και το δικό μου πρόσωπο είναι χαρούμενο και φωτεινό.»
Σοφία

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ

«Ήταν μια μεγάλη απόφαση, ήταν το πρώτο πράγμα που άρχισα και ολοκλήρωσα στη ζωή μου και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Ευχαριστώ από καρδιάς το Πρόγραμμα Απεξάρτησης “Θησέας”.»
Γιώργος
«Ευχαριστώ πολύ το «Θησέα» που μου φώτισε το μονοπάτι της καινούργιας μου ζωής.»
Δημήτρης

«Ιανουάριος 2007. Η αφετηρία του «τρένου» που λέγεται «Θησέας» και η αρχή μιας άλλης ζωής, ενός διαφορετικού τρόπου αντίληψης του εαυτού μου. Με το «τρένο» αυτό ταξίδεψα δυόμισι περίπου χρόνια και είδα πολλούς ανθρώπους να ανεβαίνουν, άλλους να κατεβαίνουν, τοπία, συναισθήματα, χαρές, καθημερινή αναζήτηση και όσα δεν είχα δει μέχρι τώρα.
Το «τρένο» αυτό, επειδή είναι διαφορετικό, κάποιοι προσπάθησαν να το σταματήσουν. Οι άνθρωποι όμως που το οδηγούσαν ήταν εκεί, και το κράτησαν σε τροχιά, στη σωστή τροχιά…
Πέρασε καιρός και ήρθε η στιγμή να κατέβω από το «τρένο» του Θησέα, «φορτωμένος» με πολλά κέρδη και, πάνω απ’ όλα, με την ίδια μου τη ζωή. Ιούνιος 2009.»
Υ.Γ.: Εύχομαι το τρένο του «Θησέα» να συνεχίσει τα ταξίδια του, έτσι ώστε να έχουν την ευκαιρία όσοι ανεβαίνουν, να δουν όσα είδα εγώ... Κι ακόμη περισσότερα...

Γιάννης Πετρόπουλος.

Καληνύχτα σου

“Πάλι σε φέραν στον ιδρώτα μουσκεμένο, αλίμονο,
πόνου ουρλιαχτό ζωγράφιζες μέσα στα μάτια επίμονο,
αίμα ξερό στις φλέβες σου και πείνα μες στο βλέμμα,
τρόμου χαρά για συντροφιά και η αλήθεια να 'ναι ψέμα.

Στο λούκι και γι' αντάλλαγμα μια πρέζα ή τη ζωή σου,
για τζούρα δίνεις το τζουρά, πουλάς και την ψυχή σου,
λιώμα ζωή, μπάζεις παντού, καμένο πια τσιγάρο,
κι εσύ στο τέρμα μ' ένα γεια, κλειδιά δίνεις στο Χάρο.

Ήπιες τα όνειρα με μιας και χάθηκες στη λήθη σου,
πρώτη φορά γύρω σου φως και έφυγες για το ταξίδι σου,
κλείνει τα μάτια η ζωή κι εσύ περνάς στη νύχτα σου,
κι αυτή που σ' έφερε στη γη σου λέει ''Καληνύχτα σου''.

Στο λούκι και γι' αντάλλαγμα μια πρέζα ή τη ζωή σου,
για τζούρα δίνεις το τζουρά, πουλάς και την ψυχή σου,
λιώμα ζωή, μπάζεις παντού, καμένο πια τσιγάρο,
κι εσύ στο τέρμα μ' ένα γεια, κλειδιά δίνεις στο Χάρο.”
Από το άλμπουμ του Αντ. Βαρδή “Ξεδιπλώνοντας τις σκέψεις μου” – 1999

Όταν άκουσα πρώτη φορά αυτό το τραγούδι, με κυρίεψαν έντονα συναισθήματα που δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια. Αν και ήμουν στη χρήση τότε και μου ήταν δύσκολο να ξεφύγω από αυτό τον τρόπο ζωής, ακούγοντας το τραγούδι, ένιωθα την ανάγκη να κάνω κάτι, να αλλάξω, αλλά… δεν έβρισκα τη δύναμη. Τώρα, βέβαια, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, αλλά νιώθω την ανάγκη να τα μοιραστώ μαζί σας.

Αλέξης Β.

Tι υπέροχο να δίνεις!

Από μικρό παιδί με συγκινούσαν τα ορφανά και παρατημένα παιδιά, aαυτά που δεν είχαν γονική φροντίδα, ιδιαίτερα τις γιορτινές μέρες. Τα είχα πάντα στο μυαλό μου, αυτά τα παιδιά. Πολλές φορές, σκέφτηκα να κάνω κάτι γι’ αυτά, αλλά μάταια! Στις γιορτές, πάντα σκόρπαγα τα λεφτά μου και ξόδευα τον εαυτό μου. Ιδιαίτερα, όταν άρχισα τη χρήση… πού μυαλό για τους Άλλους;
Τα έφερε έτσι όμως η ζωή, που κάποια στιγμή βρέθηκα κι εγώ σε μια οικογένεια, το «Θησέα». Άρχισε, λοιπόν, σιγά-σιγά να ξαναζωντανεύει ένα παιδί μέσα μου και ιδιαίτερα τις ημέρες των γιορτών. Τότε κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να δίνεις αγάπη και να παίρνεις παιδικά χαμόγελα. Έτσι κι έγινε. Δεσμευτήκαμε, τα μέλη της Ομάδας μου και οι θεραπευτές του Προγράμματος Απεξάρτησης «Ο Θησέας», να κάνουμε πράξη αυτό το δόσιμο στους άλλους και να επισκεφτούμε τον Βρεφονηπιακό Σταθμό της Καλλιθέας, ντυμένοι Μάγοι και Αϊ-Βασίλης. Δεν κάναμε τίποτα το σπουδαίο. Πήγαμε έτσι ντυμένοι, παίξαμε στα παιδάκια ένα χαρούμενο σκετς, τους είπαμε τα κάλαντα και μοιράσαμε δώρα. Έτσι απλά…
Τα συναισθήματα που ένιωσα ήταν υπέροχα. Ξύπνησε το παιδί που έκρυβα μέσα μου. Ένιωσα πως άνθιζε η ψυχή του, υλοποίησα ένα όνειρό μου και είδα πόσο εύκολο, υπέροχο και απλό συνάμα είναι να δίνεις και να δίνεσαι στους άλλους.
Νίκος

Όλα θα πάνε καλά!

Όλα θα πάνε καλά!

Διάφορες φοβίες που έχεις, καλό είναι να τις αντιμετωπίζεις. Μόνο έτσι θα πας μπροστά. Να προσέχεις τη συμπεριφορά σου. Όταν σου μιλάνε, καλό είναι να ξεχνάς ό,τι σκέπτεσαι εκείνη τη στιγμή και να ακούς τι σου λένε. Ποτέ μην πελαγώνεις. Θα σκέπτεσαι πάντα πριν κάνεις οτιδήποτε, και μετά θα ενεργείς. Να ξέρεις ότι έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου. Γι’ αυτό, κάνε αργά και σταθερά βήματα. Το μόνο που πρέπει να θυμάσαι είναι το τι πέρασες, το πόσο πόνεσες, την απίστευτη ντροπή που ένιωθες όταν ζήταγες λεφτά από διάφορους ανθρώπους, όταν έκλεβες την οικογένεια σου, όταν ένιωθες αγωνία να μην πάθεις κακό και την ψυχολογική εξάρτηση που είχες (“…παραμύθια ριψοκίνδυνα, ενώ ζεις ακίνδυνα.”). Την πρώτη φορά που το ξανακάνεις, λες ότι είναι καλά, αλλά αυτό είναι το παιχνίδι της. Εκεί την πάταγες τόσα χρόνια. Αλλά, πίστεψε με, η δική σου ζωή τρέχει και εσύ δεν έχεις συμμετοχή σ’ αυτήν, παραμένεις αμέτοχος.
Το καλό είναι ότι μπορείς να επέμβεις σε αυτό και να κάνεις ένα καινούργιο ξεκίνημα που, αυτή τη φορά, δεν θα χωρά ψέματα, δικαιολογίες, υποτροπές με διάφορους τρόπους και το σημαντικότερο έναν άνθρωπο αμέτοχο για το τι συμβαίνει γύρω του. Πρέπει να μάθεις ν’ αγαπάς τον εαυτό σου και να του δίνεις μια άλλου είδους φροντίδα από αυτήν που είχες συνηθίσει να του δίνεις τόσα χρόνια. Κυρίως, πρέπει να το διαδώσεις σε όλους, αφού τώρα ξέρεις ότι μία χρήση ίσον δεκάδες χρόνια μιζέριας. Δεν μπορείς να λες ότι είναι ή ότι ήταν καλά. Δεν έχει καλό η χρήση, πίστεψέ με! Μόνο τον χάρο να καραδοκεί στο τετράγωνο, όπως οι αστυνομικοί. Η διαφορά είναι ότι αυτός δεν θα σε πάει στα κρατητήρια. Θα σε πάει σε ένα μουντό και άψυχο νεκροταφείο.
Υ.Γ.: “Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη.”
Παύλος

Ελλάδα, ώρα μηδέν

Ελλάδα, ώρα μηδέν

Την Κυριακή, 4 Οκτωβρίου 2009 ο ελληνικός λαός κλήθηκε να πάρει την ευθύνη και να εκλέξει νέα κυβέρνηση. Αυτό έγινε και –ευτυχώς για την Ελλάδα– βγήκε αυτόνομη κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Και δεν λέω “ευτυχώς” επειδή βγήκε το ΠΑΣΟΚ, αλλά γιατί βγήκε αυτόνομη κυβέρνηση με την πρώτη. Σε διαφορετική περίπτωση, αν είχαμε δεύτερο γύρο, θα ήταν από οικονομικής απόψεως οδυνηρό για τη χώρα.
Η συντριπτική νίκη του ΠΑΣΟΚ δείχνει την αγανάκτηση του κόσμου και την οργή προς την προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Υποσχέσεις που έμειναν ανεκπλήρωτες, ψευτιές και σκάνδαλα, μια κυβέρνηση που μας πήγαινε προς τα πίσω. Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η ήττα οδήγησε στη διάλυση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Το μαγαζί θα κλείσει και θα ξαναλειτουργήσει υπό νέα διεύθυνση.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, με το κόμμα που θα κυβερνήσει με αρχηγό τον Γιωργάκη, αν και θεωρώ πως το “Γιωργάκης» είναι χαρακτηρισμός αστείος για τον πρωθυπουργό της χώρας. Και είναι αστείος, γιατί ο κ. Παπανδρέου είναι 57 ετών και πήρε από τον ελληνικό λαό την εντολή να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Ο καινούργιος καπετάνιος περίμενε χρόνια αυτή την κληρονομιά που του είχαν αφήσει ο συνονόματος παππούς του και αργότερα ο πατέρας του. Βλέπετε, στην Ελλάδα παίζει σημαντικό ρόλο τι κληρονομεί ο καθένας. Όταν λοιπόν αυτό έγινε, γέλασαν και τα μουστάκια του. Ο Γιωργάκης πρέπει να αποδείξει ότι μεγάλωσε, καθώς επίσης και ότι είναι ικανός να πάει την πατρίδα μας μπροστά. Άραγε αυτή η κυβέρνηση θα μας λυτρώσει ή μήπως θα μας κάνει να εξαθλιωθούμε τελείως;
Ενώ στο στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ “ψάχνονται” για να βρουν λύσεις που θα αλλάξουν τη ζωή μας και θα μας βγάλουν από την οικονομική κρίση στην οποία βρισκόμαστε, στο απέναντι στρατόπεδο ψάχνουν να βρουν αρχηγό. Και εκεί δημιουργείται ζήτημα κληρονομιάς, λόγω της υποψηφιότητας της Ντόρας, άσχετα εάν έχει άλλο επίθετο. Βεβαίως, έχει κρατήσει και το πατρικό της, αν και αυτό θεωρείται κατάρα, γιατί ο πατέρας της έχει χαρακτηριστεί μεγάλος γκαντέμης.
Πρέπει επίσης να αναφερθούμε και στο κόμμα του Γιώργου Καρατζαφερη, το ΛΑ.ΟΣ, που, ομολογουμένως, κέρδισε αρκετούς πολίτες που του το ανταπέδωσαν με την ψήφο τους.
Λοιπόν, τα πράγματα έχουν ως εξής: η Ελλάδα ξεκινά από το μηδέν. Ευχή όλων είναι τα πράγματα να πάνε καλύτερα από πριν. Αυτό προϋποθέτει ότι οι κυβερνώντες πρέπει να δουλέψουν προς όφελος της χώρας, του πολίτη και όχι για το δικό τους προσωπικό όφελος. Θέλουμε πράξεις, όχι λόγια! Μας έχουν κουράσει πολύ τα τελευταία χρόνια, δεν νομίζετε;
Γρηγόρης

Αυτή η χώρα γεννά ήρωες

Ποιος από εμάς δεν γνωρίζει τους ήρωες με τις υπερφυσικές δυνάμεις των κόμικς της Μαρβέλ, όπως ο Σούπερμαν, ο Σπάιντερμαν και πολλοί άλλοι;
Δεν θα σας μιλήσω γι’ αυτούς τους ήρωες, γιατί αυτούς τους ξέρετε ήδη. Θα αναφερθώ στους αφανείς ήρωες που καλούνται να αντιμετωπίσουν τη ζωή, εκείνους τους ξεχασμένους από την πολιτεία ανθρώπους.
Με όπλο τους, όχι έναν ιστό αράχνης ή μια κάπα, αλλά την εσωτερική δύναμη που τροφοδοτείται από τη δίψα τους για ζωή και την ανάγκη για επιβίωση. Τους ανθρώπους, δηλαδή, που η κοινωνία δεν τους θεωρεί χρήσιμους. Και ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι;
Είναι καταρχάς οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Πράγματι, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους μετακίνηση τα άτομα με ειδικές ανάγκες τους καθιστούν ήρωες. Θεωρητικά, για παράδειγμα, όταν ένας τυφλός έχει παρακολουθήσει μαθήματα κινητικότητας, προσανατολισμού και δεξιοτήτων είναι εύκολο να βγει από το σπίτι του και να ακολουθήσει όποια κατεύθυνση θέλει. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, γιατί πρέπει να περάσει πρώτα πάνω από πολλά εμπόδια (μηχανάκια, λακκούβες και τραπεζοκαθίσματα, ολόκληρα ... περίπτερα κ.λπ.). Κι αυτό γιατί αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος για «φυσιολογικούς»... ανθρώπους.
Επίσης, έχω την ανάγκη να αναφερθώ σε μια άλλη μεγάλη μερίδα ανθρώπων, τους μετανάστες, που έρχονται στη χώρα μας για ένα καλύτερο αύριο. Αντίθετα από αυτό που περιμένουν, βρίσκουν ένα κράτος ανήμπορο να τους βοηθήσει, ένα κράτος που τους φέρεται ρατσιστικά. Μια χώρα που οι εργοδότες τούς εκμεταλλεύονται στους χώρους δουλειάς, μια χώρα με ανθρώπους που τους υποτιμούν και τους φέρονται βίαια, απάνθρωπα. Πολλά παιδιά μεταναστών, που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, δεν μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία στην οποία μεγάλωσαν, πήγαν σχολείο, έμαθαν να μιλάνε και να γράφουν Ελληνικά, έδωσαν εξετάσεις, πέτυχαν στα ανώτατα ιδρύματα της χώρας. Το σύστημα τους πετάει έξω με το «έτσι θέλω».
Τέλος, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που προσπαθούν να απεξαρτηθούν απ’ τις κακές συνήθειες του παρελθόντος. Αποφασίζουν κάποια στιγμή να ανοίξουν νέα σελίδα στη ζωή τους. Είναι οι άνθρωποι με παραβατική συμπεριφορά, που η κοινωνία, αφού προσπαθήσει να τους σωφρονίσει, μετά τους εγκαταλείπει, τους αφήνει μόνους τους να τα βγάλουν πέρα (με τη βοήθεια των λίγων).
Αυτοί είναι οι δικοί μου ήρωες, ήρωες της σύγχρονης πραγματικότητας.

- - - - - - - - - - - - -

Ας μου επιτραπεί να αφιερώσω αυτό το μικρό άρθρο στην ομάδα μου: στον Αντώνη, τον Γιάννη, τον Νίκο και σ’ εμένα. Καταλάβαμε κάποια στιγμή ότι κι εμείς είμαστε ήρωες, που προσπαθούμε να τα καταφέρουμε σ’ αυτή τη χώρα, τη γεμάτη πολλούς άλλους μικρούς ήρωες.


Αθηνά

Λάθος άνθρωποι σε λάθος θέσεις

Πριν από δυο εβδομάδες, μού ανέθεσαν στο Πρόγραμμα να γράψω ένα άρθρο για την εφημερίδα Απεξάρτηση. Κάθομαι να σκεφτώ τι με απασχολεί αυτόν τον καιρό, ώστε να βρω το θέμα. Οι μέρες περνάνε και φτάνει η ώρα που πρέπει να ανακοινώσω το θέμα που θα γράψω στην ομάδα εφημερίδας. Το θέμα που είχα επιλέξει ήταν ο κοινωνικός στιγματισμός. Οι μέρες περνάνε, κι εγώ δυσκολεύομαι πολύ να γράψω γι’ αυτό το πολύ σημαντικό θέμα. Έτσι, το άφησα κατά μέρος, διότι, εν τω μεταξύ, μου συνέβη κάτι σοβαρό που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Πάω ένα ωραίο πρωί να ανανεώσω την κάρτα ανεργίας που έχω στον Ο.Α.Ε.Δ. και εκεί μου συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Καθώς ο υπάλληλος του Ο.Α.Ε.Δ. πληκτρολογεί τα στοιχεία μου στον υπολογιστή, μου λέει ότι κάποια εταιρία μού έχει κάνει πρόσληψη και έχει κολλήσει ένσημα στο όνομά μου. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η πρόσληψη είχε γίνει το καλοκαίρι. Εγώ, βέβαια, παρακολουθώ το Πρόγραμμα «Θησέας» από τον Φεβρουάριο κάθε μέρα από το πρωί ως το βράδυ και ήταν αδύνατο να είμαι απασχολημένος. Μόλις τέλειωσε ο υπάλληλος τα λόγια του, εγώ, ξαφνιασμένος όπως ήμουν, του χαμογελώ και του λέω ότι κάποιο λάθος έχει γίνει, αφού δεν έχω δουλέψει πουθενά όλο αυτό το διάστημα. Εκείνος μου απαντάει ότι αυτά τα στοιχεία τού δείχνει ο υπολογιστής, και με στέλνει στο διευθυντή. Μπήκα στο γραφείο του διευθυντή και άρχισα να του εξηγώ πώς είχαν τα πράγματα, προσθέτοντας ότι κάποιος πιθανόν είχε κάνει εικονική πρόσληψη στο όνομά μου. Εκείνος με σταματά απότομα και μου λέει ότι υπάρχει καταγγελία εναντίον μου από τον Ο.Α.Ε.Δ. για εξαπάτηση προς το δημόσιο και επίσης ότι αυτά που του είπα δεν μπορούσε να τα δεχτεί.
Φεύγοντας από τον Ο.Α.Ε.Δ., ξαφνιασμένος και πανικόβλητος, προσπαθώ να σκεφτώ ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθήσω για να βγω από αυτή την κατάσταση. Πάω στο πρόγραμμα και μιλώ με τους θεραπευτές μου για να βρω λύση. Μου δίνουν ένα χαρτί υπογεγραμμένο από τον επιστημονικό υπεύθυνο του Προγράμματος «Θησέας» που λέει ότι δεν γίνεται να εργάζομαι εκείνη την περίοδο, γιατί, πολύ απλά, παρακολουθούσα το Πρόγραμμα. Ανακουφίστηκα, πιστεύοντας ότι όλα θα τελειώσουν, αλλά, όπως φαίνεται, είχα ξεχάσει όλο αυτό τον καιρό που είμαι στο Πρόγραμμα πώς είναι να μπλέκεις με τις δημόσιες υπηρεσίες.
Ξεκίνησα την άλλη μέρα το πρωί και πήγα στον Ο.Α.Ε.Δ. Προσκόμισα το χαρτί, πιστεύοντας ότι θα τελειώσουν όλα. Όταν έφτασα εκεί, η αισιοδοξία που είχα άρχισε σιγά-σιγά να χάνεται. Πάω, λοιπόν, στο γραφείο του διευθυντή και του δίνω το χαρτί. Αυτός το διαβάζει και μου λέει ειρωνικά ότι αυτό το χαρτί δεν έχει καμία ισχύ και δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Αρχίζω να τσαντίζομαι και του λέω επί λέξει: «Μα τι λέτε, κύριε μου, πάτε καλά; Αυτό αποδεικνύει ότι εγώ δεν δούλευα αυτό το διάστημα που με “έχει προσλάβει” αυτός ο κύριος.» Με διέκοψε πάλι και μου είπε ότι δεν μπορεί ο εργοδότης μου να είναι τόσο χαζός και να μου έχει κολλήσει και ένσημα. Σηκώνομαι και φεύγω απογοητευμένος από όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια και μην σας πω και παραπάνω. Αλλά εγώ, την είχα ξεχάσει αυτήν την κατάσταση τόσο καιρό στο Πρόγραμμα. Πίστευα ότι το κλίμα ειλικρίνειας και σιγουριάς που επικρατεί στον «Θησέα», ισχύει και έξω.
Αυτό, όμως, που διαπίστωσα αυτήν την εβδομάδα που έτρεχα με αυτό το θέμα και άκρη δεν έχω βγάλει ακόμα είναι ότι στη χώρα μας επικρατεί η “λαμογιά” και ότι το κράτος δεν κάνει τίποτα για να προστατέψει τον εργαζόμενο και τον απλό πολίτη. Στην ουσία, ο Ο.Α.Ε.Δ. γι’ αυτό ιδρύθηκε: για να προστατεύει τον εργαζόμενο. Αν πράγματι τους ενδιέφερε ο εργαζόμενος, θα μπορούσαν να κάνουν κάποιες ενέργειες για να προστατέψουν ενένα και όλους όσοι εξαπατούνται.
Το πρόβλημα, βέβαια, ξεκινάει από πολύ ψηλά, από τους πολιτικούς που διορίζουν τους λάθος ανθρώπους στις λάθος θέσεις, επειδή τους το έχουν τάξει για να τους ψηφίσουν. Λυπάμαι που ζω σ’ αυτή τη χώρα της αδικίας, της “λαμογιάς”, του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας. Τώρα, έχω μπει σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα και δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου. Θα πρέπει να γίνουν πολλά δικαστήρια, να περάσουν καμιά δεκαριά χρόνια για να μπορέσω να βρω το δίκιο μου. Ύστερα από πολυδάπανες δικαστικές καταστάσεις και ψυχολογική φθορά, θα καταλήξω, γέρος, με μια δικαστική δικαίωση. Τι να το κάνω; Εν τω μεταξύ, κάποιοι πολιτικοί έχουν απαίτηση για μια δίκαιη ψήφο. Ε, όχι! Όσο περνά από το χέρι μου, δεν θα διαιωνίσω άλλο αυτήν την κατάσταση της αδικίας και της ψευτιάς.

Νίκος

Έτσι όπως το πάμε, θα καούμε ζωντανοί!

Μια ζεστή μέρα του Αύγουστου, γυρνώντας από τις διακοπές μου, ακούω στο ραδιόφωνο ότι υπάρχει μια μικρή εστία φωτιάς σε μια χαράδρα στο Βαρνάβα. Ακούω, επίσης, τη συνήθη φράση: «Μην ανησυχείτε. Όλα είναι υπό έλεγχο!» Στην αρχή, τα λόγια του επικεφαλής των πυροσβεστών με καθησύχασαν.
Δεν πέρασαν πολλές ώρες και στην Αθήνα η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική. Άρχισα να αναρωτιέμαι τι είχε συμβεί. Αποκλείεται να είναι η φωτιά που άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο. Ανοίγω αμέσως την τηλεόραση και τι να δω; Όντως επρόκειτο για την ίδια φωτιά, η οποία ήταν υπό έλεγχο το πρωί. Τώρα, πώς αυτή η μικρή φωτιά που ήταν υπό έλεγχο το πρωί κατέληξε ύστερα από τρία εφιαλτικά βράδια να κάψει 217.000 στρέμματα στη βορειοανατολική Αττική, δεν το ξέρω. Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται!
Κάθομαι να ακούσω τι έχουν να μας πουν οι «σίγουροι» πυροσβέστες, αλλά και οι πολιτικοί αυτής της χώρας, οι οποίοι δεν πήραν το μάθημα τους το 2007 στην Ηλεία, όπου είχαμε και πολλούς νεκρούς λόγω της ανευθυνότητας της κρατικής μηχανής. Διαπιστώνω ότι ύστερα από 2 χρόνια, γίνονται τα ίδια και τα ίδια…
Ενώ κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση, ακούω μόνο δικαιολογίες και κανέναν να αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτήν τη μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή. Οι πυροσβέστες να λένε ότι στην αρχή υποτίμησαν τη φωτιά και μετά, εξαιτίας των ισχυρών ανέμων, δεν μπόρεσαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Αν ύστερα από τόσες φωτιές κάθε χρόνο ρίχνουμε ακόμα τις ευθύνες στον “στρατηγό άνεμο”, τι να πω! Δεν έχουμε κάνει τίποτα σαν κράτος. Ύστερα από λίγο ακούω και άλλο ένα “κουφό” από έναν πολιτικό, ότι φταίγανε δηλαδή τα πεύκα για το μέγεθος της καταστροφής. Σκέφτομαι ειρωνικά: Γιατί δεν τον ρώτησαν τι δέντρα έπρεπε να βάλουν στο δάσος; Αρχίζω να θυμώνω, επειδή πιστεύω ότι υποβιβάζουν τη νοημοσύνη μας. Με άλλα λόγια είναι σαν να μας λένε ότι φταίει η φύση για την καταστροφή και όχι εμείς που θα έπρεπε να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να προλάβουμε τα χειρότερα. Βέβαια, για να πάρεις κάποια τέτοια μέτρα, χρειάζονται λεφτά τα οποία, όπως μας λένε οι πολιτικοί, δεν υπάρχουν.
Είναι σαν να το παίζουν κορώνα-γράμματα. Αν δηλαδή πιάσει φωτιά και την προλάβουμε έχει καλώς, αλλιώς ας καεί όλη η Ελλάδα. Θα βγούμε να δώσουμε κάποιες αποζημιώσεις και αν καούν σπίτια θα πούμε και κάποιες δικαιολογίες, και τέλειωσε το παραμύθι. Σ’ αυτό το σημείο, ρωτώ εγώ: Με τα καμένα δάση τι θα γίνει; Ξέρουμε ότι βοηθάνε πολύ στην ισσοροπία της φύσης, ότι από τα δέντρα παίρνουμε οξυγόνο. Χάρη στα δέντρα γλιτώνουμε τις πλημμύρες και άλλα πολλά. Βέβαια, τα καμένα δάση δεν μας ενδιαφέρουν γιατί και από εκεί λεφτά θα βγάλει το κράτος, αφού κάποιοι ασυνείδητοι θα τα κάνουν οικόπεδα, χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα. Έτσι, όπως όλα, και τα δάση τελικά θυσιάζονται στο βωμό του χρήματος.
Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια λόγια κάθε καλοκαίρι. Κάτι πρέπει να γίνει, και σ’ αυτό μπορούμε να βοηθήσουμε όλοι εμείς.
Σ’ αυτό το σημείο, θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στους εθελοντές πυροσβέστες οι οποίοι βοηθάνε ουσιαστικά στην κατάσβεση της φωτιάς. Αλλά τι να σου κάνουν κι αυτοί, όταν δεν τους στηρίζει η πολιτεία; Να, λοιπόν, ένας τρόπος να βοηθήσουμε, αντί να καθόμαστε να διαπιστώνουμε τα κακώς κείμενα: να στηρίξουμε τους εθελοντές πυροσβέστες, να γίνουμε και εμείς εθελοντές, να φύγουμε από αυτήν την απάθεια που μας διακατέχει σαν λαό, να νοιαστούμε για τον συνάνθρωπό μας που όχι μόνο μπορεί να καεί το σπίτι του και η περιουσία του, αλλά κι αυτός ο ίδιος. Να πάψουμε, επιτέλους να ενδιαφερόμαστε μόνο για τον εαυτό μας.
Ας το πάρουμε απόφαση! Αν δεν βοηθήσουμε εμείς χάρη στις εθελοντικές υπηρεσίες, μην περιμένουμε τίποτα από το κράτος που μας κυβερνά. Έχουμε όλοι μας καταλάβει ότι οι ιθύνοντες είναι ανεύθυνοι και ότι δεν υπάρχει καμία οργάνωση σ’ αυτή την χώρα. Με στενοχωρεί πολύ αυτό, αλλά πρέπει, δυστυχώς, να αποδεχτούμε ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ...
Όσοι διαβάσετε αυτό το άρθρο, θα πείτε ότι είμαι ευαισθητοποιημένος με τα κοινωνικά θέματα και ότι θέλω να προσφέρω. Δεν ήταν πάντα έτσι στην ζωή μου. Κι εγώ ,πριν από ένα χρόνο, ήμουν μέσα στην απάθεια και δεν με ένοιαζε τίποτα. Ύστερα από 12 μήνες στο Πρόγραμμα, άλλαξα νοοτροπία και ευαισθητοποιήθηκα σε πολλά κοινωνικά θέματα. Πιστεύω πλέον ότι πρέπει να υποστηρίξουμε τον εθελοντισμό, γιατί μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα σ’ αυτήν τη χώρα και κανένας άλλος!

Γιάννης Μ.

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Στόχοι της Εφημερίδας :

  • Κινητοποίηση
  • Ευαισθητοποίηση του κοινού
  • Ανάπτυξη κοινωνικών θεμάτων
  • Γνωστοποίηση της προσπαθειας που γίνεται στο πρόγραμμα