Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Έτσι όπως το πάμε, θα καούμε ζωντανοί!

Μια ζεστή μέρα του Αύγουστου, γυρνώντας από τις διακοπές μου, ακούω στο ραδιόφωνο ότι υπάρχει μια μικρή εστία φωτιάς σε μια χαράδρα στο Βαρνάβα. Ακούω, επίσης, τη συνήθη φράση: «Μην ανησυχείτε. Όλα είναι υπό έλεγχο!» Στην αρχή, τα λόγια του επικεφαλής των πυροσβεστών με καθησύχασαν.
Δεν πέρασαν πολλές ώρες και στην Αθήνα η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική. Άρχισα να αναρωτιέμαι τι είχε συμβεί. Αποκλείεται να είναι η φωτιά που άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο. Ανοίγω αμέσως την τηλεόραση και τι να δω; Όντως επρόκειτο για την ίδια φωτιά, η οποία ήταν υπό έλεγχο το πρωί. Τώρα, πώς αυτή η μικρή φωτιά που ήταν υπό έλεγχο το πρωί κατέληξε ύστερα από τρία εφιαλτικά βράδια να κάψει 217.000 στρέμματα στη βορειοανατολική Αττική, δεν το ξέρω. Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται!
Κάθομαι να ακούσω τι έχουν να μας πουν οι «σίγουροι» πυροσβέστες, αλλά και οι πολιτικοί αυτής της χώρας, οι οποίοι δεν πήραν το μάθημα τους το 2007 στην Ηλεία, όπου είχαμε και πολλούς νεκρούς λόγω της ανευθυνότητας της κρατικής μηχανής. Διαπιστώνω ότι ύστερα από 2 χρόνια, γίνονται τα ίδια και τα ίδια…
Ενώ κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση, ακούω μόνο δικαιολογίες και κανέναν να αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτήν τη μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή. Οι πυροσβέστες να λένε ότι στην αρχή υποτίμησαν τη φωτιά και μετά, εξαιτίας των ισχυρών ανέμων, δεν μπόρεσαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Αν ύστερα από τόσες φωτιές κάθε χρόνο ρίχνουμε ακόμα τις ευθύνες στον “στρατηγό άνεμο”, τι να πω! Δεν έχουμε κάνει τίποτα σαν κράτος. Ύστερα από λίγο ακούω και άλλο ένα “κουφό” από έναν πολιτικό, ότι φταίγανε δηλαδή τα πεύκα για το μέγεθος της καταστροφής. Σκέφτομαι ειρωνικά: Γιατί δεν τον ρώτησαν τι δέντρα έπρεπε να βάλουν στο δάσος; Αρχίζω να θυμώνω, επειδή πιστεύω ότι υποβιβάζουν τη νοημοσύνη μας. Με άλλα λόγια είναι σαν να μας λένε ότι φταίει η φύση για την καταστροφή και όχι εμείς που θα έπρεπε να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να προλάβουμε τα χειρότερα. Βέβαια, για να πάρεις κάποια τέτοια μέτρα, χρειάζονται λεφτά τα οποία, όπως μας λένε οι πολιτικοί, δεν υπάρχουν.
Είναι σαν να το παίζουν κορώνα-γράμματα. Αν δηλαδή πιάσει φωτιά και την προλάβουμε έχει καλώς, αλλιώς ας καεί όλη η Ελλάδα. Θα βγούμε να δώσουμε κάποιες αποζημιώσεις και αν καούν σπίτια θα πούμε και κάποιες δικαιολογίες, και τέλειωσε το παραμύθι. Σ’ αυτό το σημείο, ρωτώ εγώ: Με τα καμένα δάση τι θα γίνει; Ξέρουμε ότι βοηθάνε πολύ στην ισσοροπία της φύσης, ότι από τα δέντρα παίρνουμε οξυγόνο. Χάρη στα δέντρα γλιτώνουμε τις πλημμύρες και άλλα πολλά. Βέβαια, τα καμένα δάση δεν μας ενδιαφέρουν γιατί και από εκεί λεφτά θα βγάλει το κράτος, αφού κάποιοι ασυνείδητοι θα τα κάνουν οικόπεδα, χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα. Έτσι, όπως όλα, και τα δάση τελικά θυσιάζονται στο βωμό του χρήματος.
Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια λόγια κάθε καλοκαίρι. Κάτι πρέπει να γίνει, και σ’ αυτό μπορούμε να βοηθήσουμε όλοι εμείς.
Σ’ αυτό το σημείο, θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στους εθελοντές πυροσβέστες οι οποίοι βοηθάνε ουσιαστικά στην κατάσβεση της φωτιάς. Αλλά τι να σου κάνουν κι αυτοί, όταν δεν τους στηρίζει η πολιτεία; Να, λοιπόν, ένας τρόπος να βοηθήσουμε, αντί να καθόμαστε να διαπιστώνουμε τα κακώς κείμενα: να στηρίξουμε τους εθελοντές πυροσβέστες, να γίνουμε και εμείς εθελοντές, να φύγουμε από αυτήν την απάθεια που μας διακατέχει σαν λαό, να νοιαστούμε για τον συνάνθρωπό μας που όχι μόνο μπορεί να καεί το σπίτι του και η περιουσία του, αλλά κι αυτός ο ίδιος. Να πάψουμε, επιτέλους να ενδιαφερόμαστε μόνο για τον εαυτό μας.
Ας το πάρουμε απόφαση! Αν δεν βοηθήσουμε εμείς χάρη στις εθελοντικές υπηρεσίες, μην περιμένουμε τίποτα από το κράτος που μας κυβερνά. Έχουμε όλοι μας καταλάβει ότι οι ιθύνοντες είναι ανεύθυνοι και ότι δεν υπάρχει καμία οργάνωση σ’ αυτή την χώρα. Με στενοχωρεί πολύ αυτό, αλλά πρέπει, δυστυχώς, να αποδεχτούμε ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ...
Όσοι διαβάσετε αυτό το άρθρο, θα πείτε ότι είμαι ευαισθητοποιημένος με τα κοινωνικά θέματα και ότι θέλω να προσφέρω. Δεν ήταν πάντα έτσι στην ζωή μου. Κι εγώ ,πριν από ένα χρόνο, ήμουν μέσα στην απάθεια και δεν με ένοιαζε τίποτα. Ύστερα από 12 μήνες στο Πρόγραμμα, άλλαξα νοοτροπία και ευαισθητοποιήθηκα σε πολλά κοινωνικά θέματα. Πιστεύω πλέον ότι πρέπει να υποστηρίξουμε τον εθελοντισμό, γιατί μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα σ’ αυτήν τη χώρα και κανένας άλλος!

Γιάννης Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου